De Spanjaarden
De eerste keer dat ik Spanjaarden ontmoette was dat ik met mijn ouders op vakantie was in Spanje. Ik was toen vijftien. Deze eerste keer was ik niet meteen onder de indruk van ze. Ik vond Spanje een mooi, lekker warm land, en het was een heerlijke vakantie maar ik was nog niet verliefd. We zaten toen twee weken in Torremolinos. We gingen de bergen in met een jeep safari en ik ging mee met een paardrijrit. Net buiten het hotel was een klein winkeltje waar we snoep en ijs gingen halen. De eigenaar was ongetwijfeld Spaans maar sprak ook een heel klein beetje Nederlands. Buiten het personeel van het hotel waren dat alle Spanjaarden waar ik mee in contact kwam.
De tweede keer in Spanje was met mijn vriendin Martine, we logeerden deze keer in Carihuela, vlakbij de boulevard. Hier hadden we veel meer contact met de Spaanse bevolking. Zo was er de moeder en zoon van de zonnebedjes op het strand, de obers bij het ontbijt, de dj van de club waar we vaak uitgingen en de man van het kleine supermarktje waar we regelmatig kwamen. Hier raakte ik gecharmeerd van de Spanjaarden en Spanje zelf. Zo erg zelfs dat ik het plan vatte om een half jaartje in Spanje te gaan wonen wat er uiteindelijk in resulteerde dat ik een half jaar als au pair naar Valencia vertrok.
Daar eenmaal bij een familie in gewoond te hebben was ik verkocht, wat waren ze gastvrij en warm. Vanaf toen had ik continu een soort van heimwee naar Spanje en haar inwoners.
Ik hou van de taal, de klanken en van hoe vaak ze koosnaampjes voor elkaar gebruiken, ook tegen volkomen vreemden. Ook vind ik hun levens ritme heerlijk.
Natuurlijk hebben Spanjaarden ook mindere kanten zoals dat de meesten vaak te laat komen en ze altijd erg luid zijn, maar ik ben gewoon gek op ze.
De Spaanse cultuur en dan vooral in Andalusië
Nu we vijftien jaar in Spanje wonen waarvan ruim elf jaar in Andalusië heb ik de Spanjaarden en hun gewoonten goed leren kennen. Ze zijn warm en hartelijk en alles draait om de familie. In het kleine dorp waar wij wonen heeft iedereen tientallen “primos” oftewel neven en nichten. Goede vrienden horen ook bij de familie en daar moet veel tijd mee door gebracht worden. Het liefst tijdens lange en late lunches of diners. Wij krijgen in onze appartementen dan ook regelmatig grote groepen Spanjaarden, soms zelfs uit Guaro zelf. De hele dag wordt er dan gekletst, gedronken en gegeten. Ze komen met tassen vol eten van thuis, laden de koelkast vol en dan wordt er paella gemaakt of gebarbecued. Voor ons wordt er dan ook meestal een bordje vol geschept, hoe leuk is dat ook weer. Precies waarom ik zo dol op ze ben!
Comments