El Camino Mozárabe – Deel 1

Achter ons het gebergte El Torcal

De Camino is te volgen vanuit veel plekken in Spanje, waarvan Málaga er één is.

Mijn broer heeft een aantal jaar geleden de Camino de Santiago vanuit Frankrijk gelopen, dus ik kende de verhalen. Toen wij wat jaren daarna op vakantie waren in Noord-Spanje en ook in Santiago de Compostela kwamen, kreeg ik er meer een beeld bij. Overal zagen we

de bordjes en schelpen die de routes aangaven. Ook zagen we kaarten waarop ik zag dat er meerdere startpunten zijn in Spanje. En natuurlijk zagen we overal de pelgrims.

Het plan om zelf te gaan lopen kwam nadat ik het boek De Camino las. Het idee om met je rugzak van plek naar plek te lopen stond mij erg aan, en ik kreeg er meteen beelden bij. Wel een beetje de luxere versie, met overnachtingen in een hostel of B&B. Zo werden de plannen gemaakt voor maart. Die vielen in het water, aangezien er die maand ontzettend veel regen viel.

Nu hebben we vorige maand het begin gemaakt van onze Camino, en het is goed bevallen. Dus het krijgt zeker een vervolg.

De Camino vanuit Málaga – El Camino Mozárabe

Dag 1

Je kunt vanuit het centrum van Málaga beginnen met lopen, maar wij zijn begonnen in een buitenwijk van deze stad, genaamd Puerto de la Torre. Vanaf hier liepen we naar Almogía. Dit is 12,3 kilometer. Het beginpunt vind je hier: https://maps.apple.com/place?coordinate=36.753499,-4.493503&name=Gemarkeerde%20locatie&map=h

Je begint bij een poort waar je een kaarsje kunt branden. In het begin loop je even langs de weg, en dan ga je al snel de bergen in. Je loopt hier door een prachtig gebied met af en toe een kleine nederzetting. Dorpen kon je het niet noemen, zo klein waren ze. Onderweg zijn we één bar tegengekomen. Er zitten een paar goede klimmen bij, ook flink steile. Hierdoor heb je wel een prachtig uitzicht, en is het – als je eenmaal boven bent – genieten. Wij waren precies rond lunchtijd in het dorp, waar we een lekker menuutje gegeten en een biertje gedronken hebben. Het was nog één kilometer naar onze B&B, waar we een verfrissende duik hebben genomen.

Dag 2

Na een uitgebreid ontbijt gingen we op weg. Vandaag was de route Almogía – Villanueva de

la Concepción, 19 kilometer. Voor ons was het 23,5 kilometer, omdat onze slaapplaats buiten het dorp lag en we twee keer verkeerd liepen. In Almogía hadden we wat moeite om het begin te vinden, dit begint vlak bij de supermarkt Dia. Hier loop je onderlangs, dan kom je langs de herberg en daarna moet je – ik meen – de eerste straat, maar in ieder geval snel naar rechts. Na langs wat huizen gelopen te hebben, gingen wij naar beneden, waar al snel een man riep dat we verkeerd liepen. Daar waren we blij mee, de route was al lang genoeg. We hadden dus een paaltje gemist dat verstopt stond in het hoge gras. Daarna daalden we alsnog af op een kronkelpaadje dat iets verderop lag.

Ook deze dag had weer wat mooie, steile klimmen voor ons in petto, het was weer prachtig. Omdat wij een B&B hadden geboekt die vier kilometer buiten het dorp lag, besloten wij het laatste stuk een andere richting uit te lopen, die in de richting van onze slaapplek ging. Hierdoor hebben we wel een stuk van de Camino gemist.

Aangekomen in onze B&B begon het nog even te hagelen; onderweg hadden we al een beetje regen gehad. We konden daar mee-eten en lagen al vroeg in bed.

Dag 3

Na weer een uitgebreid ontbijt zette de eigenaar ons in het dorp af. We hadden meteen de

In de verte ligt Antequera

goede weg gevonden. Vandaag liepen we Villanueva de la Concepción – Antequera, 16,3 kilometer. Dit was een hele mooie dag: zonnig, maar niet te heet omdat we vrij hoog waren. En overal graanvelden met klaprozen ertussen, die golfden in de wind. Daarachter begon het gebergte El Torcal met zijn bijzondere vormen. En overal hoorden en zagen we vogels. Geen steile bergen vandaag. Genieten was het!

Je gaat vanuit het dorp eerst geleidelijk zeven kilometer omhoog zodat je langs El Torcal kunt komen, en dan ga je steil weer naar beneden om je weg te vervolgen naar Antequera. Dit is een grotere stad, waar we een heel leuk hotel in het centrum hadden. Het hotel had ook een restaurant waar ze heerlijke tapas hadden: Arte de Cozina.

De volgende dag hebben we Antequera nog verder verkend en zijn we met de trein teruggegaan naar Málaga. Let op: er zijn twee stations in Antequera. Degene met de sneltreinen ligt op loopafstand van het centrum. Het station waar de langzamere treinen stoppen (die wij dus geboekt hadden) is een half uur rijden.

Ik vermoed dat mensen vaker bij het verkeerde station komen, want we konden heel makkelijk ons kaartje om laten zetten bij de balie. We moesten wel anderhalf uur wachten tot de eerstvolgende trein kwam.

Handig om te weten…

Andere pelgrims, of mensen in het algemeen, kwamen wij zelden tegen op deze Camino.

De afdaling na El Torcal

Het pad staat goed aangegeven. Als er geen paaltjes of rood-witte vlaggetjes geverfd staan, kun je de gele pijlen volgen. Wij hebben twee paaltjes gemist. Dit kwam doordat er veel wilde bloemen en gras stonden, waardoor we ze over het hoofd zagen. Doordat het zo groen was, was de wandeling extra mooi. Hoe de natuur nu in mei was, is het normaal gesproken eind maart/april. Een aanrader om de tocht in deze periode te plannen – ook vanwege de temperatuur, die in mei meestal al tussen de 25 en 30 graden ligt.

De eerste drie dagen die wij van deze route gelopen hebben, vonden wij erg mooi. Je loopt grotendeels op paden waar geen auto’s rijden, midden door de bergen. Soms vraag je je af hoe ze deze weg gevonden hebben. Je bent echt in de natuur.

Wij besloten pas een paar dagen van tevoren dat we zouden gaan, waardoor we niet veel keuze meer hadden uit accommodaties. Daardoor zaten we twee keer buiten het dorp. Dit is echt niet aan te raden, want na de kilometers van de Camino heb je geen zin meer om nog extra te lopen. Dat gaan wij de volgende keer dus anders doen.