In Spanje gaan ze anders met dieren om dan in Nederland. Er leven veel zwerfhonden en poezen op straat, die vaak met harde hand worden weggestuurd.

Voor wij op La Molineta introkken woonde er een vrouw voor langere tijd. Zij heeft twee poezen achtergelaten die ze voerde. Een daarvan was zwanger. We doopten haar tot Mamita. Ze beviel van drie kittens waarvan we er nu nog één hebben. Wist ik veel van zwangere poezen, binnen no time was er een volgend nest. Nu met vijf kittens waarvan één het niet heeft overleeft . Voor drie hebben we een huis gevonden en één liep er weg. Daarna hebben we haar laten steriliseren.

Toen kwam Perete, een schattig hondje. Het was van korte duur… zoals hij kwam ging hij er weer vandoor. Of hij nou mee is genomen of is verongelukt zullen we nooit te weten komen. Het was leuker dan verwacht; een hondje.

In de zomer van 2010 gingen we bij vrienden op bezoek. Bij het uitstappen van de auto stond er een hond. Ik aaide hem en ging naar binnen. Aan het einde van de middag -toen wij nog even naar het bos gingen – kroop hij onder onze auto vandaan en volgde ons op de voet. Ik zag direct dat het een lief hondje was die perfect op zijn plaats op La Molineta zou zijn. Het plekje van Perete was middels vrij. Op een plek waar veel auto’s reden keken automobilisten mij kwaad aan, ze dachten namelijk dat die hond – die midden op de weg liep – duidelijk bij ons hoorde. Snel deed ik hem aan de riem van mijn tas. Vanaf die dag hadden we weer een hond, onze dochter Cat heeft de naam Ollie verzonnen. Wanneer gasten met kinderen kwamen, waren ze in het begin vaak een beetje bang voor Ollie. Bij het afscheid was iedereen altijd verliefd op hem.

Vorige week deden we een ontdekking op het terrein. Drie pups van vier weken oud. De moeder is een heel schuw zwerfhondje. Ze liep al een tijdje bij ons rond en pikte eten van Ollie. Een van de pups lijkt verdacht veel op Ollie, hij zou de vader wel eens kunnen zijn. Ollie werd dun. We keken het een tijdje aan en dachten aan wormen. De wormenkuur sloeg niet aan en Ollie verloor langzaam aan zijn sprankel. Naarmate de tijd verstreek werd hij ziek. We besloten om naar de dierenarts te gaan en hij bleek parasieten te hebben door zijn hele lijf. De antibiotica sloeg niet aan en hij werd zieker. Opnieuw bij de dierenkliniek werd er een analyse gemaakt en bleek hij op alle fronten achteruit te zijn gegaan. We hebben hem die nacht daar gelaten. Onze Ol, die nog nóóit opgesloten had gezeten en achter de vogels, krekels en kikkers aan behoorde te zitten lag nu in een hok aan een infuus. Een dag later besloten we op basis van de negatieve uitslag en de onzekerheid over het beter worden van onze trouwe viervoeter, dat het beter was om hem uit zijn lijden te verlossen.

We zullen hem missen op La Molineta.

We gaan voor de puppies een nieuw huis zoeken. Zo is het een komen en gaan van dieren. We hopen dat het in 2012 een beetje minder van beiden is. We zijn gek op dieren, maar weten nu uit ervaring dat het houden ervan veel tijd kost. Waar wij in het hoogseizoen niet veel van hebben.

Bianca